چگونه خانه خود را در هشت گام هوشمند کنیم؛ و بهترین دستگاه هایی که در ابتدای کار باید خریداری کنیم

خانه ‌های هوشمند

صاحبان خانه یا مستاجرانی که می خواهند یاد بگیرند چگونه خانه خود را هوشمند کنند، پس از خواندن این مقاله خوشحال خواهند شد چرا که خواهند دانست چه چیزی را باید بخرند و چند ساعت برای انجام این کار نیاز است.

خانه ‌های هوشمند یا خانه ‌هایی که در آنها می ‌توان انواع عملکردهای خانه را از طریق صفحه نمایش، اپلیکیشن موبایل، دستیار صوتی یا همه موارد فوق کنترل کرد، عنصری رایج در فیلم‌ هایی بودند که در آن قهرمان ثروتمند گجت های آینده‌ نگر گران قیمت خود را به نمایش می ‌گذارد.

با ارائه انفجاری دستگاه‌ های هوشمند، هاب خانه‌ های هوشمند، دستیارهای صوتی و برنامه ‌های کنترل آنها، رقابت بین تولیدکنندگان برای در دسترس قرار دادن دستگاه ‌های مفید و مقرون ‌به‌ صرفه در دسترس مصرف ‌کنندگان شدید شده است.

هوشمندسازی خانه یک پدیده عالی برای افرادی است که علاقمند هستند خانه خود را برای راحتی، دسترسی، بهره وری انرژی یا صرفاً برای سرگرمی هوشمندتر کنند. یادگیری نحوه ساخت خانه هوشمند آنقدرها که اکثر مردم فکر می کنند فنی یا پیچیده نیست،

به خصوص اگر از اشتباهات احتمالی خانه هوشمند آگاه باشند و بدانند چگونه از آنها اجتناب کنند برای سازنده های خانه های مسکونی و طراحان داخلی کار سختی نخواهد بود.

اولین قدم مهم این است که مشخص شود ساکنان چقدر می خواهند خانه خود را هوشمند کنند.

همه با یک خانه هوشمند کاملاً متصل راحت نیستند. برخی از مردم فقط می خواهند بتوانند چراغ های تلفن خود را روشن کنند و از بسته بودن درب گاراژ مطمئن شوند، در حالی که برخی دیگر علاقمند به اتوماسیون کامل لوازم خانگی، تهویه مطبوع، روشنایی، سمعی و بصری (AV) و سیستم امنیتی خانه هستند.

پیش از شروع این پروژه، کمی وقت بگذارید و انواع محصولات موجود را مرور کنید و ببینید که بهترین سیستم‌ های خانه هوشمند چه توانایی ‌هایی دارند، و سپس تصمیم بگیرید که کدام عناصر برای ساکنان خانه ضروری است.

زمان مورد نیاز: بر اساس اندازه خانه و سیستم متفاوت است، اما چند ساعت زمان بعلاوه زمان خرید کنار بگذارید

سطح سختی: مبتدی

هزینه تخمینی: یک هاب اصلی می تواند هزینه ای متغیر داشته باشد. هزینه دستگاه ها به انتخاب کاربر بستگی دارد.

ابزار و اقلام

• هاب هوشمند خانه
• گوشی هوشمند یا تبلت
• مبدل های اتصال
• دستگاه های هوشمند
• روتر و برنامه های افزودنی Wi-Fi
• دریل دستی
• پیچ گوشتی

پیش از اینکه شروع کنید…

نصب یک سیستم خانه هوشمند به مهارت یا استعداد خاصی نیاز ندارد، اما می ‌تواند کمی زمان و حوصله نیاز داشته باشد.

در صورت نصب بسیاری از بهترین دستگاه ‌های خانه هوشمند از تولیدکنندگان مختلف، کاربران باید برای دانلود برنامه ‌ها از هر سازنده در تلفن همراه وقت بگذارند، سپس یک حساب کاربری با سازنده ایجاد کنند و سپس دستگاه‌ های متصل را اضافه کنند.

این می تواند در ابتدا برای کاربرانی که حوصله تلفن های همراه را ندارند، آزاردهنده باشد، بنابراین ممکن است انجام این مرحله در طول چند شب به جای یکباره آسان تر باشد.

اگر با پیاده سازی فناوری راحت نیستید یا گیج کننده است، از درخواست کمک نترسید. دستیارهای کنترل ‌شده صوتی می ‌توانند به برخی از سؤالات پاسخ دهند،

اما هر دستگاه شامل دستورالعمل ‌ها، پیوندهایی به ویدیوهای YouTube است که می ‌تواند مفید باشد، و شماره تلفن ‌های خدمات مشتری که توسط افرادی که این فناوری برای آنها یک فوریت است، خواهد بود. از این منابع استفاده کنید.

نکاتی برای نصب سیستم خانه هوشمند

• قبل از شروع، مطمئن شوید که گذر واژه ‌های دسترسی به اینترنت و نام و گذر واژه ‌های روتر Wi-Fi در دسترس هستند.
• مکان قرارگیری دستگاه ها را مشخص کنید و ارزیابی کنید که آیا براکت های نصب ضروری هستند یا خیر.
• تعیین کنید که آیا دستگاه ها با باتری کار می کنند یا اینکه باید آنها را در نزدیکی منبع تغذیه مناسب قرار دهید.
• ملاحظات ایمنی را در نظر بگیرید.
• اگر قبل از نصب، سیم کشی یا کارهای برقی ضروری است، تمام اقدامات احتیاطی مناسب را انجام دهید، از جمله قطع برق در جعبه تقسیم همچنین می توانید استخدام یک برقکار را نیز در نظر داشته باشید.
• هنگام بالا رفتن از نردبان برای نصب وسایل در ارتفاعات احتیاط کنید.
• بررسی کنید تا مطمئن شوید که دسترسی به اینترنت و روترهای Wi-Fi همه اقدامات احتیاطی امنیتی موجود را فعال کرده اند و هر رمز عبور متفاوت است و حدس زدن آن دشوار است.

مرحله 1: اکوسیستم مورد نظر خود را انتخاب کنید که با آن خانه هوشمند خود را کنترل کنید.

الکسا شرکت آمازون. Google Home. هوم کیت اپل. این نام ها برای هر کسی که قصد نصب یک سیستم خانه هوشمند را دارد آشنا به نظر می رسد. در حالی که سیستم ‌های خانه‌ های هوشمند دیگری نیز وجود دارند، اما اینها سه سیستم برتر در صنعت هستند.

در عین حال این بدان معنا نیست که خریداران به محصولاتی با نام‌ های الکسا، گوگل یا اپل محدود می ‌شوند. اکثریت قریب به اتفاق دستگاه های با کیفیت با این سه سیستم (یا حداقل با یکی از آنها) سازگار هستند.

شرکت هایی مانند Ring، Blink، Wink، و SimpliSafe (و همچنین تعداد زیادی از دستگاه ها و آداپتورهای دیگر) سازگار هستند،

بنابراین در حالی که اولین تصمیم انتخاب دستگاه یا شرکتی است که به عنوان قلب خانه هوشمند عمل می کند، امکان ادغام قطعات از سیستم های دیگر که به خوبی کار می کنند وجود دارد.

چگونه می توان انتخاب کرد که کدام اکوسیستم به بهترین وجه ممکن نیازهای خانه را برآورده می کند؟ ابتدا دستگاه‌ هایی را که از پیش در خانه استفاده می ‌شوند، در نظر بگیرید. آیا در خانه خود از آیفون و مک استفاده می کنید؟

یا اینکه در حال حاضر دستگاه های دارای الکسا در سراسر خانه وجود دارد؟ کسانی که دستگاه‌ های اندرویدی را ترجیح می ‌دهند یا زمان زیادی را برای کار در عرصه Google می‌ گذرانند، مایلند از Google Home بهره ببرند. گزینه ‌های منبع باز دیگری نیز وجود دارد، و سامسونگ با سیستم خانگی SmartThings خود به بازار آمده است.

سامسونگ سال‌ هاست تلویزیون‌ های هوشمند و سایر اجزای AV را ارائه می ‌کند، اما اگر کاربر بخواهد دستورات صوتی را به عنوان یک گزینه در اختیار داشته باشد، پلتفرم آن به Google Assistant یا Amazon Alexa متصل می ‌شود.

این مهم است که کاربران با سیستمی که از هاب پشتیبانی می کند راحت باشند.

یادگیری مدیریت یک خانه هوشمند به این معنی است که تنظیمات و گزینه های زیادی وجود خواهد داشت، بنابراین داشتن سطح راحتی با مکانیک سیستم می تواند انتقال به یک خانه هوشمند را آسان تر کند.

Apple HomeKit یک گزینه قوی برای کسانی است که در حال حاضر از آیفون یا رایانه های مک استفاده می کنند. نرم افزار HomeKit در بسیاری از این دستگاه ها تعبیه شده است یا به راحتی قابل دانلود است.

همانطور که در مورد اکثر برنامه های اپل این موضوع صدق می کند، استفاده از نرم افزار امری بصری است. در حالی که درست است که تعداد دستگاه‌ های سازگار کمتری با Apple HomeKit نسبت به سایر پلتفرم ‌ها وجود دارد، اما گزینش پذیری اپل مزایایی دارد.

از آنجایی که این شرکت برنامه ‌هایی را که برای دانلود در دسترس هستند و دستگاه ‌هایی که می ‌پذیرد و تأیید می ‌کند بسیار محدود می ‌کند، اطمینان از امنیت و ایمنی سخت ‌افزار و نرم ‌افزاری که خانه را کنترل می‌ کنند کمی آسانتر است و احتمال هک کمتر است.

به احتمال زیاد، نگرانی بسیاری از مشتریان بالقوه خانه های هوشمند را برطرف می کند. سیری (دستیار صوتی اپل) به اندازه دستیارهای صوتی دیگر پلتفرم ها مکالمه نیست و در حالی که هر روز مهارت های مکالمه خود را بهبود می بخشد، ارتباط با این دستیار صوتی به اندازه دیگران طبیعی یا آسان نیست.

در مقابل، عملکرد فرمان صوتی Google Home، که به طور کلی Google Assistant نام دارد، قویترین بخش پیشنهادات Google Home است.

Google Assistant هوشمند، پرحرف و سریع است و به سؤالات و پرسش ها پاسخ می دهد. Google Assistant همچنین می ‌تواند مجموعه ‌ای از درخواست ‌های پیچیده را بدون سردرگمی، تأخیر یا ارور بیخود «من متوجه نشدم» انجام دهد.

در حالی که Google Assistant و Google Home را می ‌توان در دستگاه ‌های اپل بارگیری کرد، این نرم ‌افزار به طور کامل در دستگاه ‌های Android ادغام شده است و دارای یک رابط روان و زیبا با کل مجموعه مدیریت زندگی Google است، که باعث می ‌شود نیازهای یک خانه یکپارچه را تامین کند.

آمازون الکسا برای اولین بار به عنوان یک دستیار صوتی مکالمه وارد صحنه شد. الکسا گسترده ترین طیف سازگاری دستگاه را در بین پلتفرم ها دارد، در دسترس ترین برنامه های شخص ثالث که می توانند با سیستم خانه هوشمند ادغام شوند را ارائه می دهد، و اجزای الکسا مانند هاب ها، بلندگوها و دستگاه های هوشمند نسبتاً ارزان هستند.

به ‌ویژه محصولات Echo به راحتی قابل نصب و استفاده هستند، بنابراین این محصول آمازون می‌ تواند برای کسانی که با فناوری راه ‌اندازی خانه ‌های هوشمند راحت نیستند ایده ‌آل باشد.

با این حال، شایان ذکر است که آمازون هرگونه مسئولیتی در قبال برنامه‌ های شخص ثالث مورد استفاده با پلتفرم خود را رد می‌ کند، بنابراین، مگر اینکه مشتری قصد داشته باشد به طور انحصاری از محصولات آمازون استفاده کند، این می ‌تواند یک شکاف امنیتی باشد.

مرحله 2: دستگاه های خانه هوشمند دلخواه خود را خریداری کنید، اما مطمئن شوید که با سیستم خانه هوشمندی که انتخاب کرده اید سازگار هستند.

برای بسیاری، نقطه ورود به یک خانه هوشمند فقط یک یا دو وسیله است: یکی از بهترین دوربین های زنگ در، یک آداپتور برق هوشمند برای روشن کردن چراغ ها در اتاقی تاریک، یا یک دستگاه منفرد مانند یک بلندگو یا نمایشگر هوشمند.

تعهد به قدم گذاشتن در یک خانه هوشمند کامل به معنای تصمیم گیری در مورد میزان اتوماسیون ساکنان خانه و انتخاب در مورد مکان و زمان بندی است. تقریباً هر دستگاه یا وسیله الکترونیکی در خانه را می توان به عنوان یک دستگاه هوشمند خریداری کرد و «هوشمند» شد.

روشنایی هوشمند مرحله بعدی آسانی است و می توان با خرید لامپ های هوشمند، وسایل روشنایی هوشمند، یا به سادگی یک آداپتور دوشاخه هوشمند که به پریز برق موجود وصل می شود و به کاربران اجازه می دهد با یک کلید چراغ را روشن و خاموش کنند، دست یافت.

چراغ‌ های هوشمند می ‌توانند با روشن و خاموش شدن خودکار حتی زمانی که ساکنان خانه نیستند، ایمنی خانه را افزایش دهند و می ‌توانند روشنایی نور را بر اساس زمان روز یا دقت بینایی ساکنان تنظیم کنند.

علاوه بر این، چراغ ‌های ایوان هوشمند را می‌ توان طوری برنامه ‌ریزی کرد که در زمان ‌های کمی متفاوت در روز روشن و خاموش شوند و با ایجاد این گونه به نظر برسد که مردم به صورت دستی آنها را روشن و خاموش می ‌کنند، امنیت را افزایش می‌ دهند.

بهترین ترموستات های خانه هوشمند می توانند همین کار را برای سیستم تهویه مطبوع خانه انجام دهند، با برنامه ریزی یا تنظیم از راه دور تجهیزات HVAC برای افزایش یا کاهش دمای خانه بر اساس اینکه ساکنان خانه هستند یا نه، دمای بیرون یا دمای داخل را تنظیم کرد.

اگر سیستم تهویه مطبوع از کار افتاده باشد و وسایل یا حیوانات خانگی را در معرض خطر قرار دهند، می ‌توانند زنگ هشداری را برای ساکنان خانه ارسال کنند. نقشه برداری از دمای HVAC می تواند خانه را در مصرف انرژی کارآمدتر کند.

یکی از بهترین مانیتورهای انرژی خانگی را می توان به یک سیستم متصل کرد و در واقع میزان انرژی مصرف شده در خانه یا یک پریز یا دستگاه خاص را شمارش و گزارش کرد.

این دستگاه ‌ها به کاربران اجازه می‌ دهند مصرف انرژی را زیر نظر داشته باشند و می ‌توانند با هشدار دادن به کاربران نسبت به وسایل پرمصرف انرژی، صرفه ‌جویی قابل توجهی در مصرف انرژی داشته باشند. کنترل ترموستات های هوشمند آسان است و سرمایه گذاری روی آن ممکن است هزینه های انرژی را کاهش دهد.

از نقطه نظر امنیتی، یک خانه هوشمند گزینه های زیادی را ارائه می دهد. نورپردازی هوشمند می تواند به خانه کمک کند.

به‌ عنوان بخشی از بهترین سیستم ‌های امنیتی خانه، دوربین ‌های امنیتی داخلی، دوربین‌ های فضای باز و زنگ‌ های ویدیویی می ‌توانند به ساکنین کمک کنند تا وضعیت خانه را ببینند، چه در محل کار باشند، چه در تعطیلات باشند، یا در طبقه بالا باشند.

همچنین می ‌توان این دستگاه‌ ها را از یک شرکت امنیت خانه (شرکت‌ هایی مانند Vivint، ADT، SimpliSafe یا Frontpoint را در نظر گرفت) یا با سیستم دوربین امنیتی خانه مانیتور شده ادغام کرد که ایمنی کلی در خانه را افزایش می ‌دهد و می ‌تواند حق بیمه صاحبان خانه را کاهش دهد.

همراه با دوربین های داخلی (یا به طور مستقل) قفل های هوشمند درب می توانند به ساکنین کمک کنند تا در خانه های خود احساس امنیت کنند. امکان دسترسی موقت به پرستاران کودک، سگ گردان و تعمیرکاران بدون ارائه کلیدی که دسترسی دائمی به آن ‌ها ارائه می ‌دهد، می‌ تواند بسیار راحت باشد، همانطور که می ‌توانید در هر زمان بررسی کنید که آیا درها بسته و قفل هستند یا خیر.

اگر درب گاراژ و درهای ورودی از پیش دارای قفل هوشمند نیستند، روکش ‌های هوشمند یا آداپتورهایی برای تبدیل قفل درب ‌ها و درب بازکن ‌های موجود به دستگاه ‌های هوشمند با استفاده از اتصالات Wi-Fi داخلی در دسترس هستند.

برخی از هاب ‌های هوشمند با برنامه ‌هایی که به هشدارها یا فرمان ‌های صوتی از طریق همه بلندگوهای متصل پاسخ می ‌دهند، فاصله بین خود تعبیه شده و سیستم‌ های امنیتی تحت نظارت حرفه ‌ای را پر می‌ کنند تا از شخصی که در حال نفوذ به خانه است جلوگیری کند.

علاوه بر این، کاربران الکسا می توانند هشدار نفوذی الکسا را بررسی کرده و این سرویس را برای کمک به افزایش امنیت خانه فعال کنند.

از نظر ایمنی، دستگاه ‌های هوشمند برای محافظت در برابر خطرات غیر از نفوذ نیز در دسترس هستند.

بسیاری از شرکت‌ های تولیدکننده دستگاه‌ های هوشمند اکنون در حال تولید آشکار سازهای هوشمند دود هستند. اگرچه ممکن است به نظر برسد که این ابزارها واقعاً نیازی به «هوشمند بودن» ندارند،

زیرا نقش اصلی آنها تشخیص مشکل و به صدا درآوردن زنگ هشدار است، اتصال دستگاه ها به سیستم خانه هوشمند مزایایی دارد. اگر کسی در خانه نباشد، هیچ کس زنگ محلی را نمی‌ شنود.

اما وقتی یک دستگاه هوشمند زنگ هشدار یا اعلان را در یک دستگاه تلفن همراه ایجاد می ‌کند، ساکنان می ‌توانند فوراً با آتش نشانی یا سایر امدادگران تماس بگیرند، در حالی که بدون دستگاه هوشمند هیچ‌ کس نمی ‌داند که باید تماس بگیرد.

این می تواند تفاوت قابل توجهی در میزان آسیبی که آتش سوزی به خانه وارد می کند ایجاد کند. به طور مشابه، زمان برای مقابله با سیل و نشت مونوکسید کربن ضروری است و دستگاه های هوشمند مانند سنسورهای سیل هوشمند و آشکار سازهای هوشمند مونوکسید کربن، چه به سیستم های امنیتی خانه های هوشمند بزرگتر و چه فقط به هاب متصل شوند، می توانند تفاوت بزرگی در آن بازه زمانی ایجاد کنند.

در نهایت، دستگاه های خانه هوشمند می توانند سادگی و کیفیت را به فضای خانه اضافه کنند و مشکلات را برطرف کنند. به دستیار کنترل ‌شده با صدا بگویید که وقت خواب است و ببینید که چراغ‌ ها خاموش یا کم می ‌شوند، ترموستات خاموش می ‌شود، چراغ ‌های شب روشن می ‌شود و درها قفل می ‌شوند، زیرا صدای آرامش بخش به آرامی اتاق را پر می ‌کند.

سیستم ‌های صوتی چند اتاقه می ‌توانند با لمس یک دکمه با استفاده از موسیقی در خانه، محیط آرامی ایجاد کنند.

دستگاه‌ های هوشمند می‌ توانند آبپاش ‌ها را برای آبیاری چمن و باغ در فواصل زمانی مناسب تنظیم کنند، دمای کباب را در یک اجاق هوشمند بررسی کنند، آماده بودن استیک ‌ها را روی یک گریل هوشمند بررسی کنند و منابع را در یک یخچال هوشمند بررسی کنند.

اینها موارد اضافی هستند، کاملاً ضروری نیستند، اما به هر حال وقتی یک سیستم در حال ساخت است، داشتن آنها خوب است.

آیا از قبل دستگاه‌ هایی دارید که هوشمند نیستند؟ برای بسیاری از محصولات، مبدل هایی برای هوشمند ساختن دستگاه های استاندارد موجود است.

تقریباً هر چراغی می تواند یک چراغ هوشمند باشد اگر به مبدل پریز هوشمند وصل شود یا اگر یک لامپ LED هوشمند پیچ و وصل شده باشد و تا زمانی که یک شبکه Wi-Fi در دسترس باشد.

پس از انتخاب نوع دستگاه، نوبت به خرید می رسد. با مطالعه دقیق توضیحات محصول هر دستگاه، مشخصات گزینه های مختلف را مقایسه کنید، تا کاملاً مطمئن شوید که همه آنها با سیستم انتخاب شده سازگار هستند.

تا زمانی که دستگاه ها با نیازهای خانه مطابقت دارند و با سیستم خانه هوشمند در حال نصب به خوبی کار می کنند، نیازی به وفاداری به یک سازنده نیست.

مرحله 3: اتصال Wi-Fi خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که می تواند دستگاه های خانه هوشمند شما را کنترل کند.

یک خانه ممکن است سیگنال Wi-Fi قدرتمندی در روتر داشته باشد، اما بسته به اندازه و چیدمان خانه، ممکن است برای رسیدن به نقاط دور خانه کافی نباشد (حتی اگر خانه چندان بزرگ نباشد). برای اینکه یک سیستم خانه هوشمند به طور موثر کار کند، یک سیگنال Wi-Fi قوی و ثابت در کل فضا ضروری است.

یکی از راه ‌های بررسی این است که در حالی که تلفن متصل به WiFi را در دست دارید، به آرامی در خانه قدم بزنید و قدرت سیگنال را تماشا کنید. اگر پوشش کامل وجود ندارد، وقت آن است که به گزینه های در دسترس را در نظر بگیرید.

اول، مهم است که مطمئن شوید که روتر از سیگنال دو بانده 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز، که دو باند مورد استفاده اکثر دستگاه های هوشمند هستند،

پشتیبانی می کند. Wi-Fi 6E به راحتی همه جا را در دسترس قرار می دهد و خدمات Wi-Fi قوی تر و سریع تری را ارائه می دهد، اما بسیاری از دستگاه ها هنوز با 6E سازگار نیستند، بنابراین هزینه اضافی واقعاً توجیه نمی شود مگر اینکه کل سیستم با این وای فای سازگار باشد.

اگر روتر از ارائه‌ دهنده اینترنت اجاره شده باشد و تک باند باشد، احتمالاً روتر قدیمی ‌تری است و احتمالاً می ‌توان آن را بدون هزینه با یک مدل دو بانده تعویض کرد. اگر روتر متعلق به مشتری اینترنتی باشد، ممکن است سرمایه گذاری در خرید روتر جدید ضروری باشد.

برخی از انواع ساختمان ‌ها، انتقال سیگنال وای ‌فای را دشوار می ‌کنند، مانند دیوارهای ورقه ‌ای و گچی قدیمی یا برخی از انواع آجری. خانه ممکن است به‌ گونه‌ای چیده شود که فاصله زیادی بین روتر و انتهای دیگر خانه ایجاد کند.

در این مورد، ممکن است یک سیستم توسعه روتر ارزان از ارائه ‌دهنده اینترنت در دسترس باشد (روتر‌ها به پریزها وصل می‌ شوند و سیگنال Wi-Fi را از طریق خانه پخش می‌ کنند).

یک تقویت کننده سیگنال را می توان خریداری کرد تا قدرت سیگنال را به طور مشابه افزایش دهد. یا مشتریان می توانند یک سیستم مش وای فای با روتر و دستگاه های توسعه دهنده از قبل متصل شده خریداری کنند.

مرحله 4: دستگاه های هوشمند خود را به هاب خانه هوشمند خود وصل کنید.

ابتدا باید هاب راه اندازی شود. این روش بر اساس نوع هاب (بلندگو، نمایشگر، برنامه تلفن یا ترکیبی) متفاوت خواهد بود، اما اکثر آنها نسبتاً ساده هستند: اگر برنامه از قبل روی تلفن نیست، آن را دانلود کنید، دستگاه‌ ها را وصل کنید و صفحه های راه اندازی در برنامه را بررسی کنید.

اتصال دستگاه ها به هاب به طرز شگفت آوری ساده است، حتی برای کاربرانی که با محصولات یا سیستم های خانه هوشمند آشنایی چندانی ندارند. ابتدا دستگاه ها باید اغلب از طریق هر برنامه اختصاصی که سازنده دستگاه استفاده می کند فعال شوند، بنابراین کاربران باید ابتدا آن برنامه ها را دانلود کنند.

دستورالعمل ‌های این فرآیند معمولاً در جعبه همراه دستگاه هستند و معمولاً ساده هستند، اما اتمام این مرحله پیش از نصب یا اتصال دستگاه ‌ها به دیوار بسیار مهم است.

چرا؟ در اکثر مواقع، تنظیمات در برنامه از کاربر می‌ خواهد تا کدی را اسکن کند یا شماره ‌ای را وارد کند که روی یک برچسب در جایی از دستگاه قرار دارد.

این آزاردهنده است، اما در واقع بخشی از پروتکل امنیتی مناسب است: اگر راه ‌اندازی به اطلاعاتی نیاز داشته باشد که فقط در خود دستگاه فیزیکی موجود است، هک کردن دستگاه برای فردی خارج از خانه بسیار سختتر می شود.

پس از راه اندازی دستگاه ها، روش اتصال به هاب بر اساس پلتفرم متفاوت خواهد بود. در الکسای آمازون، کاربران می ‌توانند بگویند «الکسا، دستگاه‌ ها را پیدا کن» یا برنامه همراه را باز کنند، خانه هوشمند را انتخاب کنند و سپس «دستگاه ‌ها را پیدا کن» را انتخاب کنند.

Apple HomeKit تا حد زیادی به همین صورت کار می کند، به این ترتیب که کاربران برنامه HomeKit را باز می کنند، «+» را در گوشه بالا سمت راست لمس می کنند و سپس “Add Accessory” را انتخاب می کنند. برنامه Google Home از کاربران می ‌خواهد برنامه را باز کنند،

نماد منو را در گوشه بالای سمت چپ صفحه لمس کنند و «Home Control» را انتخاب کنند، سپس برای افزودن یک دستگاه یا لوازم جانبی، روی «+» ضربه بزنند. به طرز مفیدی، کاربران می ‌توانند با گفتن «Alexa»، «Hey, Siri» یا «OK Google» از دستیار کنترل صوتی کمک بخواهند و سؤال خود را بپرسند.

سپس دستیاران در مورد این فرآیند با آنها صحبت خواهند کرد. گاهی اوقات هاب می ‌تواند همه دستگاه ‌های جدید را به یکباره پیدا کند، و در شرایط دیگر ممکن است لازم باشد دستگاه ‌ها یکی یکی اضافه شوند.

با این حال، توصیه می شود هر دستگاه را با دادن دستورات صوتی برای روشن یا خاموش کردن دستگاه یا استفاده از برنامه برای کنترل دستگاه بررسی کنید. هر دستگاه را قبل از نصب یا نصب آن در مکانی که در صورت نیاز به نصب مجدد، دسترسی به آن دشوار است، آزمایش کنید.

مرحله 5: دستگاه ها را با استفاده از یک قرارداد نامگذاری منطقی نامگذاری کنید.

همانطور که دستگاه ها در حال نصب هستند، از کاربران دعوت می شود تا به هر دستگاه یک نام بدهند. با این حال، این مرحله در واقع نیاز به تفکر دقیق دارد، و اگر یک فرآیند سازمان یافته نباشد، مدیریت خانه هوشمند به طرز شگفت انگیزی دشوار خواهد بود.

به همین دلیل، حتی اگر خانه هوشمند فقط از یک یا دو دستگاه تشکیل شده باشد، قبل از شروع فرآیند، به پروتکل نامگذاری فکر کنید. شاید نام هر دستگاه می ‌تواند با اتاقی که در آن قرار دارد شروع شود، و سپس یک توضیح یا یک مکان ارائه شود.

به عنوان مثال، شناسایی «لامپ آبی اتاق نشیمن» در لیستی از دستگاه ها نسبت به «لامپ 1» آسان تر است. هر سیستمی تا زمانی که برنامه ای وجود داشته باشد کار می کند. در غیر این صورت لیست مدیریت خانه هوشمند مانند یک پوشه کامپیوتری است که نامی ندارد اما اسناد 1-400 را فهرست می کند.

یک نکته: اگر مرکز فرمان صوتی در محدوده یک پنجره یا در قرار دارد،

نام‌ هایی را برای قفل ‌های هوشمندی که فقط برای ساکنان خانه می ‌شناسند انتخاب کنید. این کار از ورود یک مجرم جلوگیری می کند تا با دستور صوتی «الکسا، درب ورودی را باز کن!» دسترسی به خانه رخ دهد.

مرحله 6: دستگاه ها را در مکان های مورد نظر خود قرار دهید و بررسی کنید که سیگنال Wi-Fi کافی دارند.

پس از راه ‌اندازی، اتصال و نامگذاری دستگاه‌ ها، نوبت به قرار دادن آنها در مکان ‌های مورد نظر می ‌رسد.

برای برخی از دستگاه‌ ها، مانند ترموستات ‌ها، دوربین ‌ها و نمایشگر هاب، ممکن است نیاز به نصب براکت‌ ها روی دیوارها و بستن دستگاه‌ ها در جای خود داشته باشد. سایر دستگاه ها ممکن است نیاز باشد به برق وصل شوند یا در جای خود تنظیم شوند.

وقتی همه چیز درست است، وضعیت دستگاه را در برنامه خانه هوشمند قابل اجرا بررسی کنید و مطمئن شوید که قدرت سیگنال قوی است.

برخی از دستگاه‌ ها ممکن است یک نشانگر سیگنال Wi-Fi روی خود داشته باشند، که راه آسان دیگری برای بررسی است.

مرحله 7: برای کنترل آسان تر، دستگاه ها را بر اساس اتاق یا هدف گروه بندی کنید.

هر یک از پلتفرم‌ های اصلی به کاربران اجازه می ‌دهد تا گروه‌ هایی را برای سهولت استفاده و میانبرها ایجاد کنند.

پس از نصب و اتصال دستگاه‌ ها، کاربران می ‌توانند گروه‌ هایی را بر اساس اتاق ایجاد کنند یا روال ‌هایی ایجاد کنند که انجام تنظیمات انبوه را آسانتر و سریعتر می ‌کند.

این روال‌ ها می ‌توانند به سادگی برچسب ‌گذاری زمان‌ های روز باشند (به عنوان مثال، «صبح بخیر» می ‌تواند روتینی باشد که چراغ ‌ها و را در آشپزخانه روشن می‌ کند و موسیقی مهیج پخش می کند،

قهوه ‌جوش را روشن می ‌کند و ربات هوشمند کف شوی را روشن می ‌کند و فن اگزوز در حمام در حالی که تلویزیون اتاق خواب را روی اخبار صبح تنظیم می کنید و ترموستات را روی دمای انتخابی تنظیم می کنید.

روال ‌های دیگر می ‌تواند شامل «من در خانه هستم» برای روشن کردن چراغ‌ ها، روشن کردن تهویه مطبوع و شروع پیش گرم کردن فر برای شام باشد.

اگر این روال‌ ها برای مبتدیان کمی پیچیده به نظر می ‌رسند، راه‌ های ساده‌ تری برای خودکار سازی وجود دارد که آسانتر است. دستگاه‌ های هوشمند را می‌ توان به دسته‌ هایی که منطقی هستند،

مانند «چراغ‌ های اتاق خواب» دسته ‌بندی کرد، به طوری که کاربران می ‌توانند فرمان صوتی را انتخاب کنند یا روی «روشن کردن چراغ ‌های اتاق خواب» ضربه بزنند و همه آنها را در یک زمان روشن کنند، نه اینکه چراغ ‌های جداگانه را مشخص کنند.

گروه ‌ها و روال ‌ها را می‌ توان به راحتی اضافه، حذف یا تغییر داد، بنابراین بازی با آنها تا زمانی که کاربر ترکیب مناسبی را برای خودکار سازی خانه خود پیدا کند، آسان است.

مرحله 8: احراز هویت چند عاملی را برای سیستم و دستگاه های خانه هوشمند خود تنظیم کنید تا حریم خصوصی و امنیت را تقویت کنید.

حفظ حریم خصوصی و ایمنی دو تا از بزرگترین نگرانی اکثر مردم هنگام در نظر گرفتن یک سیستم خانه هوشمند هستند، و به درستی هم چنین است: شخصی که سیستم خانه هوشمند را هک می کند اساساً کنترل همه دستگاه های موجود در سیستم را در اختیار دارد. این می تواند یک احتمال وحشتناک باشد.

با این حال، فناوری این نگرانی ‌ها را با محافظت ‌های قدرتمندی که در سخت ‌افزار و نرم ‌افزار مرتبط با خانه هوشمند تعبیه شده است برطرف کرده است، اما بسیاری از مردم از آنها استفاده نمی ‌کنند.

به عنوان مثال، برنامه اتصال Wi-Fi را در تلفن همراه در خانه باز کنید. آیا نام روتر همچنان پیش فرض کارخانه است؟ یا بدتر از آن آدرس منزل است یا نام خانوادگی ساکنین؟ آیا تا به حال رمز عبور تنظیم یا تغییر کرده است؟ در اکثر موارد پاسخ این سوال منفی است.

اکثر رمزهای عبور پیش فرض یک رشته طولانی از اعداد و حروف هستند که در واقع برای مدتی کاملاً مؤثر هستند، اما هر رمز عبوری که برای مدت طولانی ثابت بماند، دعوت به هک شدن است.

نام روتر و گذر واژه ‌ها را مرتباً در روتر، برنامه ‌ها و دستگاه‌ هایی که آنها را ارائه می‌ دهند تغییر دهید. همه گذرواژه ‌ها باید متفاوت باشند. این کار ناخوشایند است و به خاطر سپردن آنها دشوار است، اما امنیت خانه یک مسئله جدی است و این مهم است.

هر زمان که ممکن شد، احراز هویت دو مرحله ‌ای یا چند عاملی را فعال کنید. این مرحله زمانی که کاربر در حال ورود به سیستم است، یک لحظه بیشتر طول می کشد،

زیرا سیستم قبل از اجازه ورود، رمز عبور را پیامک یا ایمیل می کند، با کاربر تماس می گیرد یا از یک برنامه احراز هویت در تلفن همراه ثبت شده استفاده می کند. استفاده از این گزینه های ایمنی گنجانده شده برای محافظت از خانه مهم است.

همچنین، فهرستی از دستگاه‌ های متصل را نگه دارید و مطمئن شوید که دستگاه ‌ها و هاب در صورت لزوم به ‌روز رسانی می ‌شوند. هنگامی که دستگاه ها به برنامه های شخص ثالث و پلتفرم خود متصل می شوند، کاربران گهگاه یادآورهایی برای به روز رسانی دریافت می کنند که باید به سرعت تکمیل شود.

در نهایت، از کنترل دستگاه ها از طریق Wi-Fi عمومی یا ناامن خودداری کنید. این به طور بالقوه می ‌تواند دستگاه کنترل را به روی برنامه ‌های هک یا ردیابی باز کند، بنابراین وقتی Wi-Fi ایمن در هنگام خارج از خانه در دسترس نیست، استفاده از سرویس تلفن همراه تا حدودی ایمن تر است.

این مراحل سیستم خانه هوشمند را تا حد امکان ایمن می کند. در حالی که هیچ سیستمی غیرقابل نفوذ نیست اما استفاده از رمزهای عبور قوی و رمز گذاری، به روز نگه داشتن سیستم ها و استفاده از ابزارهای حفاظتی اولیه و پیشرفته، ایمنی خانه را افزایش می دهد.

سیستم‌ های خانه هوشمند می‌ توانند ابزارهای ساده ‌ای باشند که زندگی را کمی آسانتر می ‌کنند، یا می ‌توانند مراکز کنترل کل خانه باشند که امنیت، راحتی و ایمنی خانه را در یک مکان به ارمغان می آورند.

آنها می توانند برای کاربران مسن یا کسانی که مشکلات جسمی دارند ایده آل باشند، زیرا این سیستم به ساکنان اجازه می دهد تا امنیت خانه را بررسی کنند و نورها، صداها، دما، قفل ها و لوازم خانگی را بدون بالا رفتن از پله ها یا ترک اتاق کنترل کنند.

آنها می توانند با افزودن دوربین های داخلی یا گزینه های ارتباطی به سازه های موجود، بدون نیاز به سیم کشی یا ساخت و ساز دقیق، امنیت را افزایش دهند. و نصب سیستم خانه هوشمند پروژه ای است که با کمی تحقیق و برنامه ریزی، اکثر افراد می توانند بدون استخدام یک متخصص آن را انجام دهند.

خواه این سیستم به طور همزمان نصب شده باشد و شامل چندین جزء باشد یا فقط از یک یا دو قطعه تشکیل شده باشد که در یک زمان نصب شده اند، سیستم خانه هوشمند یک گزینه عالی برای اکثر خانه ها است.