چرا ساخت مجموعه ورزشی بسیار چالش برانگیز می کند؟
چه عواملی ساخت مجموعه ورزشی را بسیار چالش برانگیز می کند؟
بینش عملیاتی
نزدیک به 10000 مجموعه ورزشی در ایالات متحده وجود دارد و مجموع آنها در سال 2019 یک میلیارد دلار درآمد داشته اند. بیش از 33000 نفر در اداره و نگهداری این مجموعه های ورزشی مشغول به کار هستند. این صنعت بین سالهای 2014 تا 2019 شاهد رشد سالانه 4.1 درصدی بود که نشان دهنده میزان محبوبیت و سودآوری آن است.
با این حال، ساخت یک مرکز ورزشی با مجموعه ای از چالش های خاص خود همراه است. طراحی تاسیسات پیشرفته یک فرآیند پیچیده است و پیمانکاران باید چندین فاکتور را در نظر داشته باشند.
وقتی هزینه ساخت یک مرکز ورزشی در فضای باز محلی بین 12 تا 20 میلیون دلار باشد، این کار دیگر ساده نیست و باید پیمانکاری انتخاب کنید که دارای تجربه در زمینه امکانات ورزشی باشد.
اکثر پروژه های ساختمانی بزرگ به شکلی چالش برانگیز هستند، اما یک مرکز ورزشی چالش های منحصر به فرد خود را به همراه دارد:
1. ضرب الاجل دقیق
ورزش های سازمان یافته در فصول خاصی انجام می شود، یعنی زمانی از سال که بازی های منظم برگزار می شود. به عنوان مثال، لیگ اصلی بیسبال بین پایان مارس تا پایان سپتامبر و فوتبال و بسکتبال بین آگوست تا می بازی می شود.
بنابراین، ساخت یک مرکز ورزشی باید با در نظر گرفتن این مقاطع از سال انجام شده و کار در مهلت های تعیین شده تکمیل شود، چون امکان به تعویق انداختن شروع یک فصل وجود ندارد.
این مساله زمانی چالش برانگیزتر می شود که یک مرکز ورزشی میزبان بیش از یک رشته باشد. نه تنها هر رشته ورزشی دارای الزامات متفاوتی است، بلکه این الزامات بسته به گروه های سنی تیم های مورد استفاده متفاوت خواهد بود.
2. چالش های زیست محیطی
هنگامی که یک مرکز ورزشی چندگانه در حال ساخت است، طراحی می بایست ملاحظات چندگانه ای را در نظر بگیرد. نورپردازی باید بتواند تمام ورزش های ارائه شده در تاسیسات را دربر بگیرد. اغلب اوقات فوتبال، تنیس و بسکتبال به دلیل خنکی هوا در شب بازی میشوند.
برای جلوگیری از توقف زودهنگام بازی ها به دلیل کمبود نور، باید نور کافی در نظر گرفته شود. حتی اگر بازی ها شبانه انجام نمی شوند، نورپردازی برای امنیت ملک مورد نیاز است. چراغ ها هم باید فقط در صورت نیاز روشن شوند و زمان کافی برای خنک شدن قبل از استفاده بعدی داشته باشند. علاوه بر این، کارکنان تعمیر و نگهداری برای انجام وظایف خود به روشنایی کافی نیاز دارند.
بازی هایی مثل هاکی مستلزم آن است که ورزشگاه در طول روز بیش از حد گرم نشود، تا امکان انجام راحت بازی های شبانه فراهم باشد. سیستم های تهویه مطبوع باید به اندازه کافی انعطاف پذیر باشند تا بتوانند نیازهای ورزش های مختلف را برطرف کنند.
معمولاً از نورافکنهای LED به این دلیل در اماکن ورزشی استفاده میشود که این نوع لامپ ها موجب کاهش هزینههای برق شده و در عین حال به اندازه لامپهای سنتی گرما تولید نمیکنند و در مقایسه با لامپ های معمولی عمر طولانیتری دارند.
از آنجایی که روشنایی تجاری LED به اندازه روشنایی معمولی گرما تولید نمی کند، بازیکنان از گرمای بیش از حد محافظت می شوند و چنین مراکزی نیاز به سرمایه گذاری هنگفت در تجهیزات خنک کننده پیدا نمی کنند.
3. محدودیت های فضا
تمام مراکز ورزشی در زمین های بزرگ ساخته نمی شوند. معمولا تیمهای محلی باید با ساخت و ساز در زمینی کوچکتر – شاید در وسط یک شهر یا شهرک – که توسط رستورانها و سایر موسسات تجاری احاطه شده است، دست و پنجه نرم کنند. بنابراین، طراحی تاسیسات ورزشی باید بین نیازهای تیم(های) ورزشی و فضای موجود برای ساخت تاسیسات ، تعادل ایجاد کند.
در هنگام تهیه نقشه برای تأسیسات ورزشی، باید مقررات محلی ساختمان را هم در نظر داشت. این طرح باید قبل از شروع ساخت و ساز از شهرداری محل و بخش منطقه بندی آن تأییدیه داشته باشد تا از بروز هرگونه مشکل قانونی و تاخیر در آینده جلوگیری شود.
یک مجموعه ورزشی سرپوشیده ملاحظاتی از قبیل روشنایی، لوله کشی، برق، تملک، انطباق با ADA و عوامل دیگر دارد. معمولاً پیچیدهتر از اماکن فضای باز است و بنابراین باید زمان بیشتری برای تهیه نقشه آن صرف شود.
4. چالش های طراحی
یکی از چالش های اصلی طراحی یک مکان ورزشی، قابلیت دید آن است. تماشاگران باید بدون توجه به محل نشستن قادر به تماشای کامل زمین بازی باشند و احساس کنند که به بازی نزدیک هستند.
ترتیبات صندلی های ممتاز هم باید متناسب با قیمت بلیط به صورت استراتژیک مطابقت داده شود. از طرف باید دید واضحی از تمامی امکانات موجود در مجموعه ورزشی برای افراد فراهم باشد تا این امکانات بیشتر مورد استفاده قرار گیرند. در این عصرِ تلویزیون و پلتفرمهای پخش زنده، امکانات ورزشی باید به قدری جذاب باشد که بینندگان را مشتاق نگه دارد.
می توان از سازه های سایه گستر در مراکز فضای باز و به منظور پناه دادن به ورزشکاران و تماشاگران در ماه های گرم تابستان استفاده کرد. ورزشکاران می توانند بین بازی ها در سایه خنک شوند و تماشاگران بتوانند به راحتی بازی ها را تماشا کنند.
5. انتخاب چمن
بسیاری از ورزشها مانند فوتبال، بیسبال و چوگان در زمین های چمن برگزار می شوند و از این رو انتخاب چمن مناسب بسیار اهمیت دارد. دو گزینه برای انتخاب وجود دارد – چمن طبیعی یا چمن مصنوعی.
چمن طبیعی
چمن طبیعی اغلب به این دلیل که سطح نرم تر و بازدهی بیشتری دارد و برای زانوها و مفاصل ورزشکاران سخاوتمندتر است و به سرعت چمن مصنوعی گرم نمی شود؛ ترجیح داده می شود. با این حال، چمن طبیعی نیازمند نگهداری مداوم است تا برای بازی مناسب باشد.
برخی از ملاحظات موردنیاز برای چمن طبیعی عبارتند از تاریخ کاشت، نرخ کاشت، استفاده از کودها و علف کش ها، خاک ورزی، نورد، آبیاری و چمن زنی.
زمین های دارای چمن طبیعی معمولا در آب و هوای نامناسب گل آلود و لغزنده می شوند و احتمال آسیب دیدگی را افزایش می دهند. یکی از نگرانی های بزرگ در زمین هایی با چمن طبیعی آبیاری و زهکشی است، اگر محتوای آب چمن کمتر از 60٪ باشد، این احتمال وجود دارد که چمن ضعیف شود یا پژمرده شده و خشک گردد.
زمانی که بارندگی کافی وجود ندارد، چمن طبیعی باید با آب اضافی سیراب شود تا بتواند استرس ناشی از بازی ها و شرایط محیطی سخت را تحمل کند. در طول فصل رشد باید بصورت هفتگی 1-2 اینچ آب به چمن ها داده شود.
عواملی مانند رطوبت، دما، باد، نور خورشید و بارندگی؛ تعیین کننده میزان آبیاری مورد نیاز است. اطلاعات سوابق آب و هوایی می تواند در تعیین نیازهای آبیاری و سیستم های آبیاری مناسب به پیمانکاران کمک کند.
چمن مصنوعی
چمن مصنوعی از تیغه های پلی اتیلن و خرده لاستیک ساخته شده است و به دلیل نرمی و مشابهت بیشتر به چمن طبیعی به سایر گزینه های چمن مصنوعی مانند چمن نایلونی و چمن پلی پروپیلن ترجیح داده می شود.
هزینه نگهداری آن صفر است و نیاز به جارو کردن زیاد وجود ندارد. زهکشی آن توسط سیستم های آبیاری به خوبی انجام می شود و بنابراین هیچ ترسی از غرقابی وجود ندارد. در نتیجه، این نوع چمن یک راه سازگار با محیط زیست برای پوشش دادن یک زمین ورزشی است.
با این حال، قیمت آن نسبت به سایر انواع چمن بیشتر است و با سرعت زیادی گرم می شود. ممکن است دمای سطح آن در یک روز گرم تا 120 درجه فارنهایت افزایش یابد و بازی را دشوار کند.
انواع خاصی از باکتری ها می توانند بیش از 90 روز روی تیغه های پلاستیکی چمن زندگی کنند. بنابراین، اگر چمن به طور منظم تمیز نشود، می تواند منجر به عفونت های پوستی شود.
6. ایمنی آب و هوا
پیمانکاران باید شرایط آب و هوایی مکانی را که مرکز ورزشی در آن ساخته می شود، لحاظ کنند. هوای طاقت فرسا می تواند به مجموعه ها و حتی به بازیکنان و تماشاگران آسیب برساند!
رعد و برق یک اتفاق رایج و خطرناک است. سیستم تشخیص رعد و برق و صاعقه مبتنی بر آکوستیک، علائم نوری یا میدانهای الکتریکی؛ میتواند هشدارهای اولیه را ارائه کرده و به مدیران ورزشی کمک کند بازیها را با خیال راحت برنامهریزی کنند.
شیپور های رعد و برق که بدون درنگ طوفان ها ردیابی می کنند، با آژیر خطر در فضای باز هشدار می دهند و برای از سرگیری عملیات یک ساعت شمارش معکوس آغاز می کنند.
7. فضاهای پارکینگ
شاید برنامه ریزی برای پارکینگ، یک فکر ثانویه به نظر برسد، اما یکی از حیاتی ترین جنبه های ساخت یک مرکز ورزشی است. تماشاگران باید به راحتی به این مراکز بیایند و بازی تیم های مورد علاقه خود را تماشا کنند.
اگر پیدا کردن جایگاه های پارک دشوار باشد، بازدیدکنندگان مجددا به این مکان ها برنمی گردند. یک مرکز ورزشی باید حدود 50-100 پارکینگ داشته باشد. این ویژگی امکان میزبانی رویدادها و تورنمنتهایی را فراهم می کند که حجم بیشتری از افراد جذب آن می شوند.
اگر فضای موجود اجازه میدهد، مکانهای پارک باید به زمین و امکانات تماشاگران نزدیک تر باشد تا مجبور به طی مسافت طولانی برای دسترسی به صندلیهای خود نباشند. برخی از فضاهای پارکینگ هم باید به افراد دارای توانایی های متفاوت اختصاص داده شود. درک سهولت و راحتی، بازدیدکنندگان بیشتری را جذب می کند.
یک نکته مهم در طراحی پارکینگ این است که وسایل نقلیه نباید توسط توپ یا سایر تجهیزات ورزشی آسیب ببینند. بنابراین، برای جلوگیری از آسیب دیدن خودروهای پارک شده، باید از تورها یا سایر موانع محافظ استفاده کرد.
سخن پایانی
یک پروژه ساختمانی در مقیاس بزرگ مثل یک مرکز ورزشی، نیاز به سطح بالایی از هماهنگی و تدارکات برای تکمیل شدن دارد.
برخورداری از دانش کامل طراحی معماری اماکن ورزشی، برای برنامه ریزی و ساخت سازه ای که هم برای ورزشکاران و هم برای تماشاگران مفید باشد، ضروری است. این مراکز باید برای کاربران جالب توجه باشد و آنها را وادار کند که هر فصل به آنجا بازگردند.